چطور باید جنگید؟ چطور باید زندگی کرد؟
ساماس: به پرسپولیس نگاه کن و ببین که هر رنسانسی احتیاج به یک خالق دارد؛ یک انتخاب درست که سر بزنگاه باید صورت گیرد. بزنگاه پرسپولیس، انتخاب برانکو ایوانکوویچ در فروردین ۹۴ بود. مدیران وقت باشگاه در دوراهی انتخاب او یا افشین قطبی، تن به شرایط دشوارتر دادند و مربی کروات را جذب کردند.
به گزارش ساماس به نقل از ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «پنج قهرمانی پی در پی در لیگ برتر. شاید اگر اوایل دهه نود به هواداران پرسپولیس می گفتی چنین روزگاری در انتظار آنهاست، هیچکدام شان باور نمی کردند. پرسپولیس روزگار دشواری را پشت سر گذاشت؛ سالهای طولانی بدون جام و افتخار مهم. هر فصل سودای قهرمانی در لیگ برتر، از اواسط پاییز تمام می شد و همه تمرکزها می رفت روی جام حذفی، اغلب اوقات در حذفی هم آبی گرم نمی شد تا یک بغض و حسرت جدید به جا بماند. حالا اما سرخوشان با عبور از چنان روزگار سخت و تنگی، به یکه تاز بی رقیب فوتبال ایران تبدیل گشته اند. قهرمانی پشت قهرمانی. اما رازهای این موفقیت چیست؟ این تیم چطور از آنجا به اینجا رسید؟ و چطور این همه موفقیت، سبب سیری و بی انگیزگی قرمزها نمی شود؟ به نظر می آید باید دقیق تر به سرنوشت پرسپولیس نگاه کرد. این تیم درس جنگیدن، درس زندگی کردن می دهد.
به پرسپولیس نگاه کن و ببین که هیچ شکستی ابدی نیست. حتی در سیاه ترین روزگار هم می شود به «بازگشت» امیدوار بود. تیمی که پنج سال است آن بالا ایستاده، همان است که زمانی رقبا در تمسخرش شعار می دادند: «پرسپولیس قهرمان، تو لیگ برتر بمان!» مهم این است که وقتی روزگار به مرادت نبود، تاب و توانت را از دست ندهی، امیدوار بمانی و بدانی شرایط تغییر خواهد نمود.
به پرسپولیس نگاه کن و ببین که هر رنسانسی احتیاج به یک خالق دارد؛ یک انتخاب درست که سر بزنگاه باید صورت گیرد. بزنگاه پرسپولیس، انتخاب برانکو ایوانکوویچ در فروردین ۹۴ بود. مدیران وقت باشگاه در دوراهی انتخاب او یا افشین قطبی، تن به شرایط دشوارتر دادند و مربی کروات را جذب کردند. برانکو که پیشتر یک تیم امید و یک تیم ملی بزرگسالان برای فوتبال ایران ساخته بود، این دفعه پرسپولیس موفقی ساخت که هنوز شخصیت و قدرتش را حفظ نموده است. افشین قطبی اما کجاست؟ در چین پشت سر هم می بازد.
به پرسپولیس نگاه کن و ببین که دشمن داشتن نعمت است. می شود از دشمنی ها انگیزه ای برای بقا در اوج ساخت. اگر دشمن نداشته باشی، اگر طعنه و کنایه نشنوی، اگر به سمت تو سنگ نزنند، لابد یعنی مسیر را درست نرفته ای، یعنی هیچ تحرک سازنده ای نداشته ای. بزرگ ترین خسارت دنیا خنثی بودن است، بی اطلاعی و بی اثری. از دشمنی ها نباید دلسرد شد. باید انگیزه گرفت و بالاتر رفت. به پرسپولیس افترا زدند که از حمایت های جانبی بهره می برد، هوایش را دارند و هزار و یک داستان دیگر. این تیم اما با پنج بار تکرار قهرمانی، چند جام حذفی و سوپرکاپ و دو بار صعود به فینال آسیا نشان داد بسیاری از این تحلیل ها درست و منصفانه نبوده است. دشمن داشتن خوب است؛ زندگی را گرم می کند. باید زاویه نگاه مان را درست نماییم. زاویه دید سرخ ها درست است، اگر نبود جمعه شب در دل جشن قهرمانی، یک به یک وعده نمی دادند که: «از امشب رفتیم برای قهرمانی ششم.»
به پرسپولیس نگاه کن و ببین یک گروه نباید قائم به فرد باشد. برانکو رفت، کالدرون رفت، بشار رفت، شجاع و محرمی و رضاییان و طارمی و علیپور و خیلی های دیگر رفتند اما این تیم خودش را حفظ کرد. پرسپولیس در لیگ بیستم، نیم فصل بدون مهاجم بازی کرد اما قافیه را نباخت. جنگیدن و موفق شدن با ابزار ناکافی، گاهی شیرین تر هم هست. بدون تعصب و با احترام به همه رنگ ها و سلایق، باید به پرسپولیس نگاه کرد. این تیم دارد درس زندگی می دهد.»
منبع: samas.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب