چرا به فوتبال مدیونیم؟
به گزارش ساماس ما به فوتبال مدیونیم؛ با همه بدوبیراه هایی که نثار بازیکنان و مربیان میلیاردی بگیر می نماییم، گردش مالی یک فصل کل مسابقات باشگاهی در کشور به هزار میلیارد تومان هم نمی رسد؛ این یعنی چیزی حدود ۳۰ میلیون دلار، یعنی نصف قیمتی که پورتو برای فروش مهدی طارمی روی این بازیکن گذاشته است!
به گزارش ساماس به نقل از ایسنا، رسول بهروش، روزنامه نگار، در یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: «ما به فوتبال مدیونیم. این را فقط به خاطر صعود برق آسای اخیر به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر عرض نمی نماییم. گر چه همین هم کم نیست. تیم ملی ایران برای سومین مرتبه پی در پی بین ۳۲ تیم برتر دنیا قرار گرفت و امروز در رنکینگ فیفا روی پله بیستم ایستاده است. منصفانه باید گفت فوتبالی که این همه تحقیرش می نماییم و بر سرش می کوبیم، خیلی هم از استانداردهای خودمان عقب نیست. فوتبال ایران اما ارزش های بالاتری هم دارد.
ما به فوتبال مدیونیم؛ با همه بدوبیراه هایی که نثار بازیکنان و مربیان میلیاردی بگیر می نماییم، گردش مالی یک فصل کل مسابقات باشگاهی در کشور به هزار میلیارد تومان هم نمی رسد؛ این یعنی چیزی حدود ۳۰ میلیون دلار، یعنی نصف قیمتی که پورتو برای فروش مهدی طارمی روی این بازیکن گذاشته است! برای اینکه ابعاد کوچک این عدد را بهتر بفهمید، کافی است توجه کنید که الهلال عربستان در تابستان سال جاری برای استخدام متئوس پریرای برزیلی از وست بروم ویچ چیزی حدود ۲۰ میلیون دلار هزینه کرد. یعنی دو-سوم کل مخارج فوتبال ایران فقط برای یک بازیکن. همین مبلغ اما میلیونها ایرانی را به شکل مثبت و سازنده سرگرم می کند، کانونی برای تخلیه انرژی می شود و هزاران ساعت لذت می آفریند. زیاد هم نگران نباشید که دولت از بابت پرداخت این هزینه متضرر می شود. به شما قول می دهیم فقط از رهگذر پخش آگهیهای بازرگانی هنگام پخش مسابقات فوتبال، بیشتر از این حرف ها گیر صداوسیما می آید. اگر این سازمان حاضر بود مثل همه جای دنیا حق پخش مسابقات را به تیم های باشگاهی بدهد، به سادگی می شد تیم های مطرح فوتبال ایران را بدون یک ریال برداشت از بیت المال اداره کرد. یادمان باشد حق پخش تلویزیونی در لیگ سطح پایین امارات برای تیم هایی که مخاطب چندانی ندارند، دو سال پیش حدود ۱۲۰۰ میلیارد تومان بود و حالا حتما بیشتر هم شده است.
ما به فوتبال مدیونیم؛ پدیده ای که خیلی اوقات بهترین سفرای تبلیغاتی ایران در جهان را تربیت کرده است. ببینید که روس ها در غم از دست دادن سردار آزمون چه می کنند! ببینید که مهدی طارمی چه ضریب نفوذی در بندر پورتو پیدا کرده و چطور تماشاگران برای جلب توجه او بنر فارسی به ورزشگاه می برند! ببینید که توپ طلای مهدی مهدوی کیا هنوز در موزه هامبورگ است؛ جایی که بسیاری از شهروندان با شنیدن کلمه «ایران»، گل از گل شان می شکفد. ببینید که هنوز عشق به علی کریمی در دوبی توفان می کند! ببینید که هنوز در دنیا خیلی ها اسم ایران را با علی دایی می شناسند... ما گاهی برای کسب نتیجه ای خیلی کمتر از این، کلی در حوزه های فرهنگی، رسانه ای و بین المللی هزینه می نماییم. فوتبال اما به آسانی ظرفیت آنرا دارد که تصویر مثبت تری از ایران مان به جهانیان عرضه بدهد.
ما به فوتبال مدیونیم؛ حتی اگر هزینه و سرمایه گذاری چندانی برایش نکرده باشیم؛ حتی اگر تنها کشور میزبان انتخابی جام جهانی در سرتاسر دنیا باشیم که این بازی ها را بدون کمک داور ویدئویی برگزار کرده است؛ حتی اگر مثل کشور همسایه میزبانی جام جهانی را نگرفته باشیم؛ حتی اگر نزدیک به پنج دهه از آخرین میزبانی مان در جام ملت های آسیا گذشته باشد و امروز حتی در کسب میزبانی مشروع تیم های ملی و باشگاهی خودمان وامانده باشیم، حتی اگر یک ورزشگاه ۶۰ هزار نفری استاندارد بعنوان جانشین آزادی فرتوت در پایتخت نساخته باشیم...
می بینید؟ ما چیز زیادی به فوتبال نداده ایم اما از آن شادی و هیجان، سرگرمی و غرور می گیریم. عاشقان سینه سوخته تصدیق می کنند که حتی غم فوتبال هم شیرین و بی نظیر است و قابل مقایسه با هیچ اندوهی نیست. با این همه علاقه و استعداد و پتانسیل، اگر دانه های درست تری در زمین فوتبال بکاریم، حتما محصولات مرغوب تری هم درو خواهیم کرد. به خدا قسم اگر یک سر سوزن مدیریت حرفه ای و مدرن در کار باشد، هم نتایج بهتری کسب می نماییم، هم از ناحیه کشف، تربیت و فروش استعدادها به درآمدهای قابل ملاحظه ای دست می یابیم و هم هزاران شغل به وجود می آوریم. افسوس اما که فوتبال را هم مثل بسیاری از ظرفیت های دیگر به حال خودش رها کرده ایم.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب