سرمربی سابق ایران در میان 18 فوتبالیست بزرگی که سیاست مدار شدند
ساماس: برخی ممکنست ناامید شده باشند که سیاست را از فوتبال دور نگه بدارند چونکه فوتبال و سیاست همیشه با هم ترکیب شده اند.
به گزارش ساماس به نقل از ایسنا و به نقل از فورفورتو، فوتبالیست هایی که سیاست مدار شدند. اینجا لیستی از شناخته شده ترین افراد فوتبالی را می بینید که پای به عرصه سیاست گذاشتند و سیاست مدار شدند.
۱. ژرژ وه آ
در سال ۲۰۰۵، اندکی بعد از پایان جنگ داخلی دوم لیبریا، برنده توپ طلای ۱۹۹۵ اعلام نمود که می خواهد برای ریاست جمهوری لیبریا نامزد شود. باتوجه به محبوبیت وی در زادگاهش، مخالفان از او به عنوان یک سیاست مدار بی تجربه و بدون تحصیلات یاد کردند.
ژرژ وه آ به الن جانسون سیرلیف که در هاروارد تحصیل کرده بود شکست خورد. این پایان کار نبود. وه آ در سال ۲۰۱۷ بار دیگر نامزد ریاست جمهوری شد و این دفعه موفق بود. بازیکن قرضی چلسی با کسب ۶۱.۵۴ درصد آرا توانست جوزف بواکای را در دور دوم شکست دهد.
۲- روماریو
روماریو که یکی از بهترین مهاجمان تمام دوران و یک اسطوره برزیلی است نیز وارد دنیای سیاست شد. بازیکن سابق بارسلونا و فلامنگو که زیر پرچم حزب سوسیالیست برزیل ایستاد، در سال ۲۰۱۰ به مجلس نمایندگان رسید.
اندکی بعد از آن جام جهانی ۲۰۱۴ روماریو به مجلس سنای برزیل رسید و بیش از هر نامزد دیگری که تابحال برای نمایندگی در ریودوژانیرو کاندیدا شده بود، رای کسب نمود. او امروز هم در سمت خود است، اما از سال ۲۰۲۱ نماینده حزب لیبرال است.
۳- جانی ریورا
فقط پائولو مالدینی، فرانکو بارسی و الساندرو کاستاکورتا بیش از ریورا برای میلان بازی کرده اند که میان سالهای ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۹ در ۶۵۸ بازی پیراهن میلان را بر تن کرده بود.
او ابتدا بعد از پایان دوران بازی خود نایب رییس باشگاه شد اما در سال ۱۹۸۶ به سیاست رو کرد. ریورا سال بعد نماینده حزب دموکرات شد و بعداً به عنوان معاون وزیر دفاع آغاز به فعالیت کرد. وی در سال ۲۰۰۵ عضو پارلمان اروپا شد.
۴- کاخا کالادزه
یکی از بهترین بازیکنان تاریخ گرجستان، مدافع سابق میلان بود که در می ۲۰۱۲ کفش های خودرا آویخت اما فعالیت سیاسی او چند ماه پیش از آن شروع شد. در فوریه همان سال، کالادزه نماینده مجلس شد. تنها دو هفته بعد از انتخابش او به عنوان معاون نخست وزیر و وزیر نیرو منصوب گردید. او هم اکنون به عنوان شهردار تفلیس فعالیت می کند و این سمت را به مدت پنج سال در اختیار داشته است.
۵- آندره شوچنکو
مهاجم افسانه ای دیناموکیف و میلان در طول دوران بازی اش گل های زیادی به ثمر رساند. شوچنکو در صورتیکه هنوز یک فوتبالیست بود، در اواخر دهه ۱۹۹۰ از حزب سوسیال دموکرات اوکراین حمایت کرد و سپس از ویکتور یانوکوویچ نامزد ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۴ حمایت کرد.
مهاجم اوکراینی بعد از بازنشستگی در سال ۲۰۱۲ کوشش کرد وارد پارلمان شود ولی در نهایت نتوانست کرسی پارلمان را به دست آورد و بعداً برای مدیریت تیم ملی به فوتبال بازگشت و سرمربی اوکراین شد.
۶- تی تی کامارا
کامارا مهاجم سابق لنز، لیورپول و وستهام بیشتر روزهای بازی خودرا در انگلیس و فرانسه گذراند و بعد از بازنشستگی از فوتبال در اواسط دهه ۲۰۰۰ به زادگاهش گینه بازگشت و در سال ۲۰۰۹، کامارا به عنوان وزیر ورزش گینه منصوب گردید.
۷- اولگ بلوخین
رکورددار گلزنی دینامو کیف و اتحاد جماهیر شوروی نخستین مربی شد که توانست اوکراین را برای حضور در یک تورنمنت بزرگ در سال ۲۰۰۶ به جام جهانی ببرد و در ادامه به پارلمان این کشور نیز راه پیدا کرد.
۸- هاکان شوکور
رکورددار گلزنی ترکیه در گالاتاسرای نیز به عنوان یک اسطوره شناخته می شود.
این مهاجم سابق بعد از بازنشستگی وارد سیاست شد و در سال ۲۰۱۱ به عنوان عضوی از حزب حاکم عدالت و توسعه، کرسی پارلمان ترکیه را به دست آورد. او دو سال و نیم پس از حضور در حزب استعفا داد اما به عنوان یک نماینده مستقل در مجلس باقی ماند.
شوکور سپس در سال ۲۰۱۶ باردیگر به تیتر خبرها تبدیل شد. چند ماه بعد از بهتان توهین به رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه در توییتر، حکم بازداشت او بعد از متهم شدن به "عضویت در یک گروه تروریستی مسلح" صادر شد. او هم اکنون در تبعید خود خواسته و در ایالات متحده زندگی می کند.
۹- پله
این مهاجم سابق علاوه بر داشتن سمت هایی به عنوان سفیر حسن نیت یونسکو و سفیر سازمان ملل برای محیط زیست، وزیر ورزش برزیل هم بوده است.
او حتی یک قانون به نام "قانون پله" داشت برای اینکه او بدنبال کاهش فساد در فوتبال برزیل بود اما وی در سال ۲۰۰۱ بعد از متهم شدن به دست داشتن در یک رسوایی فساد، سمت خودرا ترک کرد.
۱۰- جوزف بوزیک
بوزیک که در تصویر بالا پنجمین نفر از سمت راست است، قسمتی از "تیم طلایی" مجارستان بود که به قهرمانی در جام جهانی ۱۹۵۴ نزدیک شده بود.
این هافبک که در تمام دوران باشگاهی خود در بوداپست نبود، در سال ۱۹۵۳ وقتی تنها ۲۷ سال داشت، به عنوان عضو مجمع ملی مجارستان برگزیده شد.
او بعداً مدیر تیم ملی مجارستان شد و چهار سال بعد وظیفه هدایت تیم را بر عهده گرفت. با این وجود، بیماری او را مجبور کرد حدودا بلافاصله استعفا دهد و در سال ۱۹۷۸ بر اثر نارسایی قلبی درگذشت.
۱۱- گرزگورز لاتو
برنده کفش طلای جام جهانی ۱۹۷۴ زننده ۴۵ گل برای تیم ملی کشورش است.
او همین طور در سال ۲۰۰۱ به عنوان سناتور حزب اتحاد چپ دمکراتیک وارد دنیای سیاست شد. در ادامه رییس اتحادیه فوتبال لهستان شد. وی در آن سمت، لئو بینهکر سرمربی هلندی را بعد از ناکامی لهستان در راهیابی به جام جهانی ۲۰۱۰ بصورت زنده از تلویزیون برکنار کرد.
۱۲- لیلیان تورام
تورام حدودا همه چیزهایی را که تابحال در آن شرکت داشته به دست آورده و برنده شده است، حتی مناظره با نیکلا سارکوزی در سال ۲۰۰۵ که رییس جمهور فرانسه شد. دو سال بعد، سارکوزی به برنده جام جهانی پیشنهاد نمود که نقشی به عنوان وزیر در کابینه او داشته باشد که تورام رد کرد.
۱۳- زیکو
یکی از بزرگترین فوتبالیست های برزیل که قسمتی از تیم افسانه ای جام جهانی ۱۹۸۲ بود در سال ۱۹۹۰ وزیر ورزش این کشور شد.
بازیکن سابق فلامنگو اصلاحات زیادی را برای بهبود فوتبال برزیل انجام داد.
پس از دوره های مدیریتی مختلف همچون حضور در ژاپن، عراق و فنرباغچه، زیکو اعلام نمود که می خواهد در سال ۲۰۱۵ برای ریاست فیفا نامزد شود. با اینحال او نتوانست حمایت پنج اتحادیه ملی فوتبال را به دست آورد و بنا بر این مجبور شد از نامزدی کناره گیری کند.
۱۴- مارک ویلموتس
ویلموتس دوران ناموفقی در سیاست بلژیک داشت. بعد از آویختن کفش های خود در سال ۲۰۰۳، مهاجم سابق بلژیک به عنوان نماینده حزب لیبرال فرانسوی زبان به سنا راه پیدا کرد. وی در سال ۲۰۰۵ استعفا داد. چهار سال بعد او دستیار سرمربی بلژیک شد، سپس از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ سرمربی بلژیک شد. او بعداً مربی تیم های ملی ساحل عاج و ایران بود.
۱۵- رومن پاولیچنکو
پاولیوچنکو در سال ۲۰۰۷، یک سال پیش از پیوستن به تاتنهام، در زادگاهش استاوروپل برای حزب پوتین جایگاهی را به دست آورد.
۱۶- آندره آرشاوین
آرشاوین مهاجم سابق زنیت و آرسنال در انتخابات شورای منطقه ای سال ۲۰۰۷ نامزد شد اما پیش از این که رای داده شود کنار رفت. وی در سال ۲۰۱۸ کفش های خودرا آویخت اما از آن زمان به سیاست بازنگشت.
۱۷- آلبرت گودمونسن
گودموندسون در رنجرز، آرسنال، نانسی، میلان، پاریس و نیس بازی کرد.
این مهاجم سابق در سال ۱۹۷۰ وارد عرصه سیاسی شد و به حزب استقلال پیوست و عضو شورای ریکیاویک شد. او سپس چهار سال بعد، پیش از انتصاب به عنوان وزیر دارایی در سال ۱۹۸۳ و وزیر صنعت در سال ۱۹۸۵، به عنوان نماینده مجلس برگزیده شد.
۱۸- سول کمپل
مدافع میانی پورتسموث، آرسنال و تاتنهام کمپبل در سال ۲۰۱۴ فاش کرد که درحال بررسی نامزدی برای انتخابات و ورود به دنیای سیاست است. او بدنبال رای "سیاه پوستان" برای محافظه کاران است.
منبع: ساماس
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب