با مهسا جاور مادری که جهت زندگی و دخترش می جنگد
ساماس: دنیای مادری نه فقط سد راه قهرمانی اش نشده بلکه به او قدرت جنگیدن داده است تا بتواند تبدیل به یک زن قوی شود و این هدیه ای است که مهسا جاور می خواهد برای دخترش به یادگار بگذارد.
"از اواسط سال ۱۴۰۰، واقعا دوره وحشتناکی را پشت سر گذاشتم و مرحله ای از زندگی ام بود که فکر می کردم این اتفاقات فقط در فیلم ها است. به خاطر مهسا جاور این یک سال گذشته، به خودم افتخار می کنم. به عنوان یک مادر، قوی بودم و توانستم سرپا بایستم. تا آخر عمرم برای یک سال وحشتناکی که پشت سرگذاشتم، به خودم افتخار می کنم و به دخترم مینل یاد می دهم که می تواند یک زن و یک مادر قوی باشد."
به گزارش ساماس به نقل از ایسنا، ورزش زنان به جایی رسیده که خیلی از ورزشکاران آن برای خود اسم و رسمی بهم زده اند. مهسا جاور هم یکی از همان ورزشکارانی است که هم در ورزش زنان و هم در قایقرانی ایران تبدیل به یک برند شده است. او که فراز و نشیب های زیادی را در زندگی پشت سر گذاشته، پس از بازی های آسیایی جاکارتا تصمیم گرفت از دنیای قهرمانی خداحافظی کند که این وداع کوتاه بود و بانوی قایقران ایران پس از گذشت سه سال باردیگر قدم در راه قهرمانی گذاشت اما این دفعه در یک قامت متفاوت.
ویدئوی گفت وگوی ایسنا با مهسا جاور را با عنوان «دنیای مادرانه یک قهرمان» اینجا ببینید.
اگر گاهی به دریاچه آزادی سر بزنید، می بینید که مهسا جاور دیگر تنها نیست و یک یار کوچک اما همیشگی در تمرین و مسابقات دارد. بانوی قایقرانی ایران در یک لحظه می تواند از قالب یک قهرمان بیرون بیاید و تبدیل به یک هم بازی برای دختر خردسالش شود و به دنیای کودکانه برود. پس از اول شدن در مسابقات قهرمانی کشور نیز روی اسکله پا به پای کودکش شیطنت و بازی می کرد بگونه ای که صدای خنده های مادر و دختر تمام فضا را پر کرده بود.
هر چند مسئولیت ها و نگرانی های مادرانه هم به دنیای مهسا جاور اضافه شده اما باز هم مانع از این نشده است که در راه پر تلاطم قهرمانی دست از تلاش بردارد و حتی خودش معتقد می باشد که "مینل" سه ساله اش به او قدرت جنگیدن می دهد.
به مناسبت بازگشت مجدد جاور به دنیای قهرمانی، خبرنگار ایسنا گفت وگویی را با ملی پوش رویینگ ایران انجام داد که در ادامه آنرا می خوانید:
*در شرایطی از تیم ملی خداحافظی کردید که جزو ستاره های رویینگ ایران بودید. پس از چند سال باردیگر تصمیم گرفتید که برگردید این فاصله زمانی که میان رفتن و برگشتن شما، چقدر موجب شد که از فضای ورزش قهرمانی دور شوید؟
مدت زمان زیادی نبودم و تقریباً بیش از سه سال زمان برد تا باردیگر برگردم که فاصله زمانی زیادی بود. به علت برخی مسائل شخصی نمی توانستم تمرین کنم. زمانی که تصمیم گرفتم برگردم، واقعا اوایلش سخت بود و تحمل فشار تمرین ها از نظر فیزیکی و روانی برایم سخت بود. در این مدتی که نبودم، مادر شده بودم و مشغله های بیشتری داشتم و ناخودآگاه فاصله بیشتری با تمرین داشتم. وقتی تصمیم گرفتم برگردم تمام توانم را گذاشتم تا درست برگردم.
* آقای فرزام سرمربی تیم ملی پس از قهرمانی جهان عنوان نمود، با وجود این که حدود شش ماه با شما کار کرده است اما از نتیجه راضی است. این که در مدت زمان توانستید به سطحی برسید که در قهرمانی جهان شرکت کنید به چه عاملی بر می گردد؟ تجربه بالا یا یک انگیزه قوی؟
آقای فرزام لطف کرد و در این زمان کمی که من برگشتم، مربیگری من را قبول کرد. یکی از نفراتی بود که اعتماد به نفس خوبی به من داد که می توانم برگردم و این در شرایطی بود که خودم فکر می کردم هنوز آماده شرکت در مسابقات نیستم. خوشحالم که توانستم نتیجه زحمات و اعتمادش را بدهم و از عملکردم راضی بود. خودم هم وقتی در فضای مسابقه قرار گرفتم و دیدم که می توانم به موفقیت برسم، اعتماد به نفس بیشتری پیدا کردم تا برای قهرمانی آسیا و سپس بازی های آسیایی آماده تر شوم.
* ورزشکاری مانند شما که سالهای زیادی در تیم ملی بوده است، اساسا هدف بزرگی دارد که تصمیم گرفته باردیگر به عرصه قهرمانی برگردد. این هدف گرفتن مدال یا نتیجه خاصی است؟
به نظرم ورزش کردن برای ما یک اعتیاد است و هر مدالی که می گیریم، طمع بیشتری برای کسب مدال های دیگر پیدا می نماییم. من دو دوره بازی های آسیایی رفتم و در یک دوره المپیک بودم. با این وجود طمع این را دارم که در بازی های آسیایی مدال طلا بگیرم و باردیگر در المپیک باشم و نتیجه بهتری را به دست آورم.
* با عنایت به این که مادر هم هستید، شرایط شما متفاوت می باشد. در مسابقات لیگ شاهد بودم، پیش از این که در خط استارت قرار بگیرید، دخترتان را آرام می کردید و بعد با عجله درخط استارت مسابقه قرار می گرفتید. در چنین شرایطی چگونه تمام تمرکز خودتان را روی مسابقه می گذارید؟
اکثرا همه فکر می کنند که مینل دخترم سبب شده ادامه ورزش قهرمانی برایم مشکل تر شود در صورتیکه این طور نیست. درست است مادرم اما شاید یکی از اصلی ترین دلیلهای برگشتم و قدرتی که به دست آوردم که مانند قبل در اردوها تلاش کنم، دخترم است و واقعا او قدرت برگشت باردیگر به تمرین را به من داده است. مینل سبب شده که قوی تر و با هدف تر بجنگم چون دوست دارم دخترم به داشتن مادری مثل من افتخار کند و چیزی داشته باشم که به عنوان یک مادر به دخترم یاد بدهم.
* برای قهرمانی جهان برای نخستین بار بود که از دخترتان دور شدید و در یک مسابقه بین المللی شرکت کردید. چقدر تلاش کردید که این مسئله از نظر روانی روی عملکردتان اثرگذار نباشد؟
پس از سه سال برای نخستین بار از مینل جدا شدم. این مورد خیلی برایم سخت بود، اوایل حضورم در قهرمانی جهان، شب ها از دلتنگی گریه می کردم. نکته این است که در کل یاد گرفتم وارد محیط تمرینی می شوم و سوار قایق می شوم، کلا فارغ از دنیای بیرون باشم و تمام تمرکزم کامل روی پارو زدن و مسابقه باشد و به هیچ چیز دیگری فکر نکنم.
* رویینگ ایران هم اکنون ورزشکاران زن نامداری دارد، چقدر سختی پشت این اتفاق قرار گرفته است؟
ما دخترای رویینگ که زیر نظر آقای فرزام کار می کردیم، خودمان و مربی برای یک هدف جنگیدیم. به نظرم این در ورزش خیلی مهمست که میان ورزشکار و مربی اعتماد و اعتقاد دوطرفه وجود داشته باشد. خدا را شکر این رابطه بین ما و مربی بوده است و در این چند سال توانستیم نتایج خیلی خوبی بگیریم.
*در مسیری که از ابتدا تا کنون در ورزش قهرمانی پشت سر گذاشته اید، چند بار صورت گرفت که از بعضی شرایط یا برخوردها ناامید شوید و تصمیم بگیرید که کنار بروید؟
این اتفاقات همیشه هست و برای هر ورزشکاری در یک مقطعی اتفاقاتی پیش می آید یا حرف هایی می شنود که ممکنست تصمیم بگیرد جدا شود. مانند خود که من که بیش از سه سال از تیم ملی جدا شدم و مسائل زیادی موجب این اتفاق شد. فکر می کنم وقتی هدف داشته باشی یا عرق به ورزش وجود داشته باشد، هر چقدر هم جدا شوی بازهم به همان جایی که بودی برمی گردی و راهت را ادامه می دهی تا به همه آن چیزهایی که می خواستی برسی.
* فکر می کنید که به رویینگ ایران آن طور که شایسته اش بود، رسیدگی شده است؟
به هر حال ما جزو رشته هایی المپیکی هستیم و در بازی های آسیایی مدال آوریم و قهرمان ها و قهرمانی های زیادی داشته ایم، اما نسبت به رشته های دیگر پایین ترین سطح لیگ را داریم که یا برگزار نمی شود و یا قراردادها کم است. در جاهای عمومی هم بسیار کم دیده می شویم. با عنایت به پتانسیل بالا و رزومه هایی که داریم و این که می توانیم پرچم ایران را بالا ببریم، لازم است بیشتر توجه گردد تا نفرات بیشتری را داشته باشیم و بتوانیم موجب پیشرفت قایقرانی شویم.
* مهسا جاور برای آینده خودش برنامه ریزی کرده است؟ بطورمثال تا چه زمانی در ورزش قهرمانی باشد و پس از آن چه کار کند؟
به نظرم برنامه ریزی کردن در ورزش خیلی عجیب و غریب است چون من وارد قایقرانی شدم این را نمی دیدم که ۱۲ سال در تیم ملی باشم. شاید در نخستین بازی های آسیای می گفتم که دیگر می روم اما هنوز هستم. الان هدفم اصلی ام بازی های آسیایی هانگژو است و اساسا برای المپیک پاریس نیز می جنگم. پس از آن واقعا نمی دانم که من کجا هستم، مینل چه شرایطی دارد و چه اتفاقاتی رخ می دهد. فعلا دیدم باز است و تمام هدف و تلاشم برای دو رویداد مهم پیش رو است.
*اگه یک روزی در قایقرانی مسئولیتی داشته باشید، با اهمیت ترین دغدغه یا مسئله ای که برطرف می کنید، چه چیزی است؟
بزرگترین دغدغه ورزشکاران تیم ملی قایقرانی مالی است و این چیزی است که من بارها دیده ام. درآمد ورزشکاران از لیگ است که متاسفانه در رشته ما هنوز خیلی پایین است و رقم ها وحشتناک هستند. اگر مسئولیت داشتم، اساسا فکری می کردم تا ورزشکارانم بتوانند بدون دغدغه مالی خیلی خوب تمرین کنند و حداقل این دغدغه را از آنها می گرفتم.
من نمی خواهم خودمان را با کشورهای اروپایی مقایسه نماییم اما اگر همین کشور های آسیایی را در نظر بگیریم، رویینگ ما در حد یک کلوپ آنها امکانات ندارد. نه پیست استاندارد داریم و نه قایق و پارویی که کشور های دیگر دارند. با این وجود در قهرمانی آسیا طلا می گیریم و در قهرمانی جهان رکوردهای خوبی ثبت می نماییم و جایگاه های خوبی را به دست می آوریم. اگر ما امکانات بهتری داشته باشیم نتایج متفاوت می شود. در رشته ما صدم ثانیه ها همه چیز را مشخص می کند. اگر امکانات کشورهای دیگر را داشتیم، اساسا می توانستیم جایگاه بهتری داشته باشیم و مطمئن تر به المپیک و مدال های جهانی فکر نماییم.
*فکر می کنید چقدر زمان ببرد تا امکانات رویینگ ایران بهتر شود؟
البته شرایط مقداری بهتر شده است. قایق های چینی که پس از هفت سال به دست ما رسید، قایق های خوبی هستند. می دانم خیلی زمان می برد همه چیز بهتر شود چون ۱۰ سال است که در مورد نبود امکانات صحبت می نماییم و امیدوار هستم خیلی زودتر از چیزی که ما فکر می نماییم، وضعیت امکانات بهتر شود.
*مهسا جاور بابت چه چیزی به خودش افتخار می کند؟
از ششم ماه دوم سال ۱۴۰۰، واقعا دوره وحشتناکی را پشت سر گذاشتم و مرحله ای از زندگی ام بود که فکر می کردم این اتفاقات فقط در فیلم ها است. بخاطر مهسا جاور این یک سال گذشته، به خودم افتخار می کنم. به عنوان یک مادر، قوی بودم و توانستم سرپا بایستم و به راهم ادامه بدهم. مطمئنم تا آخر عمرم برای یک سال وحشتناکی که پشت سرگذاشتم، به خودم افتخار می کنم و به مینل یاد می دهم که می تواند یک زن و یک مادر قوی باشد و اتفاقاتی که شاید فکر نماییم که فقط در فیلم ها رخ می دهد را هم می تواند پشت سر بگذارد و باز هم به هدفش برسد.
*مینل به ورزش علاقه نشان داده است یا خودتان برنامه ریزی خاصی برایش دارید؟
کاملا مشخص است که مینل، بچه پر جنب و جوش و پر انرژی است که خیلی سخت می توان انرژی اش را تخلیه کرد. ورزش را دوست دارد. اساسا این اجازه را به او می دهم که خودش انتخاب نماید بصورت حرفه ای وارد چه رشته ای شود. من فقط زمینه ها را فراهم می کنم و منتظر می مانم برای روزی که خودش، راهش را انتخاب نماید.
* مهسا جاور حال حاضر و جایگاهی که الان دارد چقدر شبیه رویاهایی است که از ابتدا برای خودش ساخته بود؟
فکر می کنم به جایگاهی بیش از آن چیزی که یک زمانی آرزویش را داشتم، رسیدم. شاید یکی از فانتزی ها و رویاهایم این نبود که با دخترم تمرین کنم اما حتی به آن هم رسیده ام. به نظرم از یک جایی به بعد بیشتر دنبال هدف هستم تا رویا. الان هم رویاهای من تمام شده است و برای واقعیت ها می جنگم.
*اگه به عقب برگردید کدام بخش از زندگی ورزشی خودتان را تغییر می دهید؟
اگر به عقب برگردم هیچ چیزی را در ورزش حرفه ای ام تغییر نمی دهم. مانند همه ورزشکاران در زندگی ورزشی ام اتفاقات تلخ و نامهربانی ها بوده است اما دلیل براین نیست که از آنها پشیمان باشم و بخواهم تغییر دهم. تمام آن اتفاقات هم برای من تجربه هستند. از همه لحاظ از زندگی ورزشی ام راضی هستم و دوست ندارم هیچ چیزی را تغییر دهم.
* مهم ترین آرزویی که برای قایقرانی دارید؟
قرار گرفتن در جایگاهی که واقعا حقش است.
*مهم ترین آرزویی که برای دخترتان دارید؟
آرزوهای زیادی برای دخترم دارم چون به هر حال مادرم. الان نمی توانم بگویم که چه آرزویی دارم. من حتی از لحظه به لحظه بزرگ شدنش هم سیر نمی شوم و دلم نمی خواهد به آرزو فکر کنم چون از من دور می شود. دوست دارم از تمام لحظات بودن با دخترم لذت ببرم.
*مهم ترین آرزوی مهسا جاور برای خودش؟
مادری باشم که مینل به داشتنش افتخار کند و خوشحال باشد که مهسا جاور مادرش است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب