خاصیت مشترك قهرمانان ورزش دنیا!
ساماس: پژوهش های علمی معتبر در حوزه ورزش نشان داده که بیشتر قهرمانان نامدار المپیک در بیشتر رشته های ورزشی، رشته خاصی را در دوره کودکی و در دوره رشد دنبال نکرده اند، همین طور ثابت شده است که قهرمانان در دوره رشدی خود، در چندین رشته ورزشی مورد علاقه خود درگیر بوده اند و از حدود 16 و 17 سالگی به بعد در یک یا دو رشته ورزشی بصورت اختصاصی تمرین کرده اند.
به گزارش ساماس به نقل از ایسنا، هیچ گاه نمی توان بوسیله عملکرد افراد در درس ها، هنرها و ورزش ها در دوره کودکی و مدرسه قضاوت کرد که این افراد در آینده، نابغه در یک حیطه یا رشته خاصی خواهند شد و کسانی که ادعای استعدادیابی دارند هیچ گاه از پیچیدگی های پروسه رشد انسان اطلاع نداشته و حتی کمترین دانش درباب مغز انسان و تعامل عملکرد آن با فیزیولوژی بدن و محیط اطراف ندارند.
بر اساس این مطلب که از طرف احمدرضا موحدی بعنوان پژوهشگر، استاد دانشگاه و مدرس بین المللی استعداد پروری تهیه شده و از طرف پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته، آمده است: هیچ دانشمند برجسته ای تا حالا در پی کشف استعداد افراد در دوران کودکی نبوده و خود نیز بوسیله استعدادیابی دوره کودکی دانشمند نشده است.
همه انسان ها ظرفیت های کافی برای مطرح شدن در دست کم یک حیطه از بین صدها حیطه را دارند اما حتی این مساله هم وابسته به تعامل های پیچیده عوامل در رابطه با فرد است و خیلی از افرادی که در دوره کودکی بی استعداد، تنبل و بی هنر تشخیص داده شده بودند در بزرگسالی نابغه ای بی نظیر از آب در آمده اند.
همین طور خیلی از کودکان به خاطر عملکرد عالی خود در یک یا چند زمینه، مورد تحسین قرار گرفته اند و در دوره بزرگسالی هیچ گاه آن زمینه را دنبال نکرده اند. انتخاب یک حیطه خاص برای یک کودک، چه به خاطر عملکرد خوب وی در آن حیطه و چه به خاطر تمایل والدین، سم مهلک برای شکوفایی استعدادهای آن کودک است.
برای نابغه شدن در یک حیطه علمی و فنی، استعداد ذاتی مهمست اما این استعداد ذاتی در تعامل با محیط، آن هم در طول چندین سال (در ورزش) و ده ها سال (در هنر و علوم) به فعل تبدیل می شود کما اینکه متوسط سن برنده های جایزه نوبل ۶۲ سال گزارش شده است. بیشتر قریب به اتفاق دانشمندان و نابغه های تمامی حیطه های علوم، هیچ گاه کارنامه درسی قابل دفاع در دوران تحصیل ابتدایی و متوسطه و حتی دانشگاه نداشته اند و نبوغ علمی با نمره بیست گرفتن در درس ها کاملا متفاوت می باشد.
بنابراین اگر دوست دارید کودک شما یا کودک تحت تعلیم شما به بالاترین پتانسیل ذاتی خودش نائل شود، پیروی از مراحل زیر الزامی است:
کودکان در طول رشد نیاز به تغذیه درست، خواب کافی و فعالیت جسمانی مناسب در یک محیط خانوادگی صمیمی دارند تا مغز آنها به خوبی رشد کند و بدون محیط اشاره شده، رشد، تکثیر، بهینه سازی مدارهای عصبی و سیناپس گیری نورون ها به اندازه کافی صورت نمی پذیرد.
الزام کودکان به کپی کردن افکارتان، انرژی زیادی از مغز آنها را می گیرد و مانع رشد بهینه ذهنی او می شود. به کودکان آموزش دهید که به تمام هنجارها احترام بگذارند اما آنها را وادار نکنید تا افکاری که شما در سر دارید را در درون مغز خود جای دهند.
هرگز کودکان را درگیر کلاس های فوق برنامه و اضافی نکنید مگر این که آنان بصورت واقعی، بدون تبلیغات و فشار شما به آن کلاس ها و فعالیت ها علاقمند باشند و علاقه، ملاک اصلی جهت شرکت در برنامه های اضافی باشد چونکه این تفکر که کلاس های اضافی موجب افزایش سرعت رشد ذهنی آنها می شود کاملاً اشتباه است.
برمبنای پژوهش های معتبر، فراهم کردن شرایط برای شرکت آزادانه کودکان و دانش آموزان در چندین حیطه علمی موجب بوجود آمدن حالتی می شود که استعداد اختصاصی کودکان به خوبی رشد می کند.
با افزایش سن کودکان و ترشح هورمون های جنسی و تعامل این هورمون ها با انتقال دهنده های عصبی و سایر هورمون ها، نوجوانان و جوانان آرام آرام به سمت حیطه ای که در آن استعداد دارند کشیده می شوند و به تدریج در آن حیطه به رشد بهینه و تا سر حد پتانسیل خود دست پیدا می کنند.
در ورزش نیز، پژوهش های علمی معتبر (مارک ویلیامز و همکاران، ۲۰۱۰) نشان داده اند که اکثریت قریب به اتفاق قهرمانان نامدار المپیک در بیشتر رشته های ورزشی، رشته خاصی را در دوره کودکی و دوره رشد دنبال نکرده اند و ثابت شده است که قهرمانان در دوره رشدی خود، در چندین رشته ورزشی و مورد علاقه خود درگیر بوده اند و از حدود ۱۶ و ۱۷ سالگی به بعد در یک یا دو رشته ورزشی بصورت اختصاصی تمرین کرده اند.
منبع: samas.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب